No cóż! Pracujemy bardzo ciężko 😊 To że jesteśmy cudowni, bezkonkurencyjni, jedyni w swoim rodzaju? To wiadomo 🙂 Zrobimy wszystko aby zapewnić dzieciom zrównoważony rozwój w każdej sferze życia? Niekoniecznie… nie da się zrobić z czteroletniego dziecka geniusza, mówiącego płynie po angielsku, tańczącego jak Maserak czy śpiewającego jak Janis Joplin😊 To tylko wyobrażenia Rodziców. A dzieciaki? Cóż….dzieciaki marzą o czymś innym. O tym aby czuć się bezpieczne, aby mieć małych przyjaciół, bawić się, przytulać, odkrywać swój mały świat. I od tego my tu będziemy. Od tego by im w tym nie przeszkadzać. Nie przeszkadzać w byciu małym wrażliwym i otwartym człowiekiem, w byciu zdobywcą , w rozwijaniu wyobraźni. Nie przeszkadzać w byciu dzieckiem.
Pomożemy w zrozumieniu świata, ale nie świata gorszych i lepszych.. tylko różnych. Opowiemy o innych kulturach, krajach, zaczytamy się w wielu wspaniałych książkach. Zaprosimy ciekawych ludzi aby opowiedzieli swoje niewiarygodne historie. Uwierzycie? 😊
Plan Daltoński i Reggio Emilia
„Dziecko, to człowiek, któremu wystarczy zaufać by rozwinęło skrzydła„
W naszym przedszkolu my, dorośli, obdarzamy dzieci ogromnym zaufaniem. Wierzymy w dziecięcy potencjał i kompetencje oraz otwartość i gotowość do podążania za dziecięcymi pomysłami, za ich subiektywnymi interpretacjami świata.
Wierzymy, że tam gdzie dziecko może poradzić sobie samo, dorosłemu nie wolno dziecka wyręczać, zgodnie z ideą Helen Parkhurst, twórczynią Planu Daltońskiego: ,,Jeśli szanujemy dziecko i podążamy za jego możliwościami to może ono zrobić więcej, niż od niego oczekujemy, a wszystko co dziecko potrafi – nauczycielowi zrobić nie wolno”.
Budując z dziećmi więź, dając im poczucie sprawstwa i wspierając ich rozwój zamiast otaczania ich nadmierną kontrolą i narzucaniem własnej wizji świata, budujemy motywację do działania, wyzwalamy chęć pokonywania własnych granic lub niepewności. Nie stosujemy nagród i kar. Metody, z których korzystamy sprawiają, że metoda „kija i marchewki” nie jest nam potrzebna. Nasze relacje z dziećmi opierają się na zaufaniu, wspólnym respektowaniu zasad, jakie razem z dziećmi wypracowujemy, by nasza przestrzeń była bezpieczna, a atmosfera rodzinna i serdeczna.
Dlaczego Plan Daltoński?
Główne zasady Planu Daltońskiego to odpowiedzialność, samodzielność, współpraca.
Samodzielności dziecko nabiera na podstawie wskazówek nauczyciela stara się rozwiązać postawiony problem, szuka także własnych źródeł wiedzy, nie traktuje nauczyciela jako skarbnicy gotowych rozwiązań, lecz jako partnera, od którego można otrzymać wskazówkę.
Odpowiedzialność w tym podejściu nierozerwalnie wiąże się z wolnością (dziecko samo decyduje o sposobie wykonania postawionego zadania – tempie, kolejności i czasie), ponieważ za wolnym wyborem stoi odpowiedzialność za wykonanie zadania, które dziecko ponosi przed nauczycielem (samoocena i ocena nauczyciela jako ostatni etap pracy) oraz przed innymi członkami zespołu/
grupy; dzięki temu młody człowiek uczy się, że z danej wolności należy mądrze korzystać. Wykonanie powierzonych dzieciom zadań planujemy zawsze na początku tygodnia – odnotowujemy to na specjalnej tablicy do zadań – a pod koniec sprawdzamy, czy każdy z nas wywiązał się z powierzonych zadań i obowiązków
Współpraca kształtowana jest poprzez wdrażanie dziecka, do rozumienia, że nie pracuje ono w oderwaniu od społeczności i nawet jeżeli zajmuje się czymś samodzielnie, musi uwzględniać potrzeby innych; z kolei zadania w zespołach stawiają na rozwój umiejętności komunikacyjnych.
Stąd dzieci często realizują określone zadania w parach lub w małych zespołach, ucząc się wzajemnie od siebie, czerpiąc ze swojego potencjału i jednocześnie rozwijając umiejętności komunikacyjne.
W Planie Daltońskim nauczyciel jest strategiem, inicjatorem, konsultantem, dopiero na końcu osobą pomagającą i oceniającą
Dlaczego podejście Reggio Emilia?
Bo w idei tej przejawia się wizja dziecka pełnego potencjału, gdzie dziecko jest zarówno posiadaczem jak i konstruktorem praw, a z tego wnika bezwzględny szacunek dla jego tożsamości, odmienności i indywidualności. Zadaniem nauczyciela jest słuchanie, obserwowanie, rozumienie strategii jakich dzieci używają w procesie uczenia się. Nauczyciel jest źródłem inspiracji a nie odpowiedzi, współpracuje z dzieckiem, by ono samo było w stanie osiągnąć swój własny cel.
W podejściu Reggio, rolę nauczyciela odgrywa także, obok wykształconego pedagoga – przestrzeń edukacyjna, która ma służyć dzieciom i przez dzieci w dużej mierze jest aranżowana. Tu dzieci maja decydujący głos jak tą przestrzenia zarządzać, co gdzie ma leżeć, by było im wygodnie z danej rzeczy korzystać, które przedmioty, do czego zostaną wykorzystane.
Niezwykle istotną rolę odgrywają dziecięce wytwory, a dziecięca twórczość, inspirowana otaczającym światem, literaturą, szeroko pojętą sztuką, eksponowana jest w salach i na korytarzach. To również dzieci decydują o tym, gdzie znajdzie się galeria ich prac i które prace zostaną w niej wyeksponowane.
Codziennie rano spotykamy się by omówić jak będzie wyglądał nasz dzień, jakie pomysły na zabawy/zajęcia proponuje nauczyciel, ale również dzieci wypowiadają się na temat tego, co w danym dniu chciałyby zrobić w ramach omawianego tematu lub realizowanego projektu. Dziecięcy głos decyzyjny sprawia, że nasi wychowankowie angażują się w oddziaływania wychowawcze i edukacyjne, gdyż maja poczucie, że ten proces jest także ich kreacją, a nie tylko narzuconym z góry, przez osobę dorosłą, planem do wykonania, który nie zawsze jest dostosowany do potrzeb i możliwości dzieci.
PLAN DNIA W DZIEŃ DOBRY PRZEDSZKOLE 🙂
